Doctor in de kunstgeschiedenis

Jo Delahaut (Vottem bij Luik, 1911 – Schaarbeek, 1992)

Regardez cette page en français

« Plénitude », 1977

Acryl op doek, 195 x 130 cm

Jo Delahaut volgt een opleiding tekenlessen aan de Academie voor Schone Kunsten van Luik tussen 1928 en 1934 en behaalt ook een doctoraat kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Luik.

Aanvankelijk maakte hij nog figuratieve expressionistische kunstwerken, maar al snel schildert hij de eerste abstracte werken en wordt hij het boegbeeld in België van Geometrische Abstractie. Samen met Pol Bury, Jean Milo en Georges Collignon richtte hij in 1952 de groep Art Abstrait op en later stond hij mee aan de wieg van de bewegingen Formes (in 1956) en Art construit (in 1960).

Jo Delahaut vindt dat kunst de intellectuele activiteit moet stimuleren. Voor hem is het beoefenen van geometrische abstractie een vorm van meditatie.

KLEURENSPEL

In het werk Plénitude zien we zijn diepe fascinatie voor de kleur. Kenmerkend voor de werken van Jo Delahaut is het samenspel tussen vorm, lijn enerzijds en kleur anderzijds. De strakke compositie van slechts enkele elementaire vormen en lijnen heeft iets zeer rigide. Dit combineert hij met een explosie van kleur waarin hij zeer onverwachte combinaties van pure contrasterende tinten samenbrengt, wat het werk een ongelofelijke warmte geeft. De centrale cirkel gaat onderaan over de horizontale lijn van het rode vlak en is bovenaan afgetopt. Door de cirkel in de compositie net op deze manier te plaatsen krijgt het werk het gevoel van volheid, van plénitude. Eenvoud en een strenge compositie zijn terugkerende elementen in zijn werk en dragen bij aan het evenwicht in zijn composities.

MANIFESTE DU SPATIALISME

Parallel aan zijn carrière als kunstenaar schrijft Jo Delahaut over de filosofie van de moderne kunst op basis van zijn eigen onderzoek naar de praktijk van de 'spatiale kunst'. In 1954 ondertekent hij ook het 'Manifeste du Spatialisme', waarin hij uitlegt waarom geometrie de meest representatieve wetenschap van de mens is. In 1978 wordt zijn talent erkend door de Koninklijke Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België door hem te benoemen tot lid van deze prestigieuze instelling. Daarna eert Bozar hem met een retrospectieve in 1982.